Er bestaat een stilte

Er bestaat een stilte.

Er bestaat een stilte die noch een definitie, noch een concept is.
Er bestaat een stilte die niet in de Geschriften staat.
Er bestaat een stilte die geen afwezigheid is, maar aanwezigheid.

Deze stilte kan niet door gedachten gemaakt of uitgewerkt worden.
Deze stilte is volheid van leven.
Deze stilte is Liefde. Deze stilte is noch in ons, noch buiten ons. Ze is.

Wanneer we deze stilte ervaren voelen we ten diepste dat ze ons ware thuis is, als het ware een klooster in de zin van een woning zonder woonplaats met alle deuren geopend. We voelen diepgaand dat waar we ook zijn, we thuis zijn.

Het is een stilte die we niet kunnen bereiken. We kunnen er niet bij omdat ze er al is. Alleen is er zoveel lawaai in ons, zoveel onrust, dat we ze niet kunnen horen.

Deze stilte verschijnt. Deze stilte treedt op wanneer het mentale systeem stil is gevallen, wanneer het vervaagd is, wanneer het geen constructies meer produceert.

Daar we de geest niet door de wil tot zwijgen kunnen brengen, kunnen we enkel vastbesloten een bewuste aandacht voor elk moment onderhouden, een bewuste aandacht die ons opneemt in de levende realiteit van elk moment. Het is in deze absorptie dat het mentale systeem kan vervagen en plaats kan maken voor stilte.

Wanneer we deze stilte ervaren, verandert ons leven.
Deze stilte die noch een definitie, noch een concept is.
Deze stilte die niet in de Geschriften te vinden is,
Deze verblijfplaats van het zijn,
Yoka Daishi verwoordde het in dit gedicht:

“Ik ga de diepe berg in
Waar ik in een kleine kluizenaarshut woon
Onder de grote den met zijn grillige kruin
Duikend in de afgrond,
Ga ik stil en zorgeloos zitten In mijn nederig verblijf.
Stille rustplaats, serene eenvoud”

Laat je gaan zitten in deze nederige woning en beweeg niet.

Patrick Pargnien
Vertaling: Sophie Pepin